Bu serginin macerası öykülemek üzerinedir . Anlamın yapıskanlığından kurtularak, bütünseliği kırarak, karikatürize ederek.

Zamanı ve mekanı kat kat boyayla parçalayarak, anlama surekli bir değişkenlik atfederek kurgulanmaya çalışılıyor resimler, boyayla kendi hikayelerini kuruyorlar.

Mustafa Pancar sanki bir konstrüksiyon kurma taklidi yapıyor, üzerinde çalıştığı yapıyı belli bir olgunluk aşamasında terkediyor. Resim ve izleyicinin alışageldiği beğeni ortada kalakalmıştır, anlam kendi yönünü kendi yaratır.

Konular bu yapma biçimine eşlik ediyor. Ağırlıklı olarak İstanbul sur içinde, eskinin doğu pazarı atmosferinde bugünün Laleli’si.

Gelgeç hale dönüşmüş bu mekanlar, sur içinde yerleşik kültürün üzerine bir öncekini yıkarak kurulmuş neredeyse geleneksel doğu pazarlarının günümüzdeki modern karşılığıdır.Gezinen alısveriş yapan kozmopolit insan kümecikleri

Mustafa’nın daha önceki sergilerinde ele aldığı konular; hızla değişen sosyoloji, insan etkinlikleri, gruplaşmalar, gündelik sosyal ilişkiler üzerineydi(çamur banyosu, film ekibi, kuryeler gibi)

Resimlerin mekanları ve konuları , sabit hiçbir anı olmayan, kendini sürekli tamamlamaya çalışan ve her geçen zamanda şekil değiştiren bir oyuncak setine benziyor. Boyananın bu akışkan çevreyi gözlem altında tutacak, aktarırken ironik kılacak bir çok aracı var. devamı…